به گزارش روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی تهران دانشکده طب ایرانی، نشست علمی مبانی نظریه پردازی و انتشار دانش در علوم انسانی و تاریخ پزشکی با حضور دکتر عبدالحسین خسروپناه، استاد فلسفه اسلامی و دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی، دکتر محمدرضا شمس اردکانی، دبیر ستاد توسعه اقتصاد دانش‌بنیان گیاهان دارویی و طب سنتی معاونت فناوری ریاست جمهوری و استاد دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی تهران، دکتر نفیسه حسینی یکتا، مدیرکل دفتر طب ایرانی و مکمل وزارت بهداشت، دکتر روجا رحیمی، رئیس دانشکده طب ایرانی، دکتر محمدحسین آیتی، معاون بین الملل دانشگاه علوم پزشکی تهران، دکتر آرمان زرگران، مدیرگروه تاریخ پزشکی دانشکده طب ایرانی و جمعی از اعضای هیأت علمی، اساتید و دانشجویان دانشکده طب ایرانی، روز دوشنبه 13 آذرماه 1402 در ساختمان احمدیه دانشکده طب ایرانی برگزار شد.

در ابتدای این نشست، دکتر زرگران، مدیر نشست با بیان این مطلب که دانشکده طب ایرانی به عنوان اولین دانشکده ای که در مقطع دکترای تاریخ پزشکی پذیرش دانشجو داشته، این مسیر تازه را آغاز کرده است، گفت: نوع نگاه و شیوه نطریه پردازی در تاریخ پزشکی، هم در علوم انسانی و هم در پزشکی ریشه دارد.

در ادامه دکتر خسروپناه سخنان خود را با محوریت حکمت و حکمرانی طب سنتی ایرانی آغاز کرد.

وی گوهر طب سنتی ایرانی را طب شناختی، پیشگیری و درمانی دانست که مبتنی بر 5 رکن عناصر اربعه، اخلاط اربعه، امزجه اربعه، داروهای گیاهی و معدنی و حیوانی، و ضرورات سته است.

دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی با تأکید بر تکامل طب سنتی ایرانی در بستر تاریخ و سیر تطور آن، افزود: راز تحول و تکامل طب سنتی ایرانی، سیر تکامل در مبانی آن است که مبانی هستی شناختی، روش شناختی و معرفت شناختی را در برمی گیرد.

این استاد فلسفه اسلامی، با بیان این مطلب که  حکومت داری، بر تصمیم گیری حاکمان استوار است و حکمرانی، فرآیند سیاستگذاری، تنظیم گری و تصدی گری با مشارکت متخصصان فن است، گفت: در عرصه طب سنتی می بایست حکمرانی توسعه یابد و متخصصان این حوزه در هر سه ساحت طب شناختی، طب پیشگیری و طب درمانی مشارکت حداکثری داشته باشند و این اولین گام در مسیر توسعه سیاستگذاری در طب سنتی ایرانی خواهد بود.

وی در ادامه با تأکید بر این مطلب که طب سنتی باید در تعامل با طب مدرن پیش برود، گفت: همان گونه که طب سنتی ایرانی از قرن 3 تا 12 هجری سیر تکاملی را طی کرد، این تکامل باید ادامه پیدا کند. تأسیس دانشکده های طب ایرانی و انتشار مقالاتی در این حوزه با متدولوژی علم نوین، توانسته این روند تکاملی را ایجاد کند.

دکتر خسروپناه در ادامه افزود: طب مدرن و طب سنتی هر دو بر طبیعیات متکی هستند. اگر به الهیات و طبیعیات توجه کنیم، نه تنها بر طب سنتی بلکه بر طب مدرن هم تأثیر خواهد داشت. اگر مبانی مشترک باشد، گفتگوهای مشترک هم ایجاد خواهد شد.

دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی در پایان، با تأکید بر ضرورت تحول در روش شناسی طب سنتی ایرانی، راه رسیدن به نظریه پردازی در این حوزه و درنهایت بالندگی این دانش را، تحول در روش شناسی حکمی آن دانست.

در ادامه این نشست، کامران محلوجی کرمانشاهی، دستیار دکتری تخصصی تاریخ پزشکی دانشکده طب ایرانی دانشگاه علوم پزشکی تهران، با موضوع کاربرد اصطلاح سازی در نظریه پردازی علم سخنرانی کرد.

وی پیرامون اهمیت واژه سازی در نمود پیدا کردن مطالعات تاریخ پزشکی ایران، مفهوم سازی و هویت بخشی به مفاهیم، ساختار زبانی واژه سازی و شیوه های صحیح خلق مفاهیم در زبان تخصصی سخن گفت.