طب ایرانی مکتبی غنی، توانمند و دیرینه است که از هزاران سال پیش، نسل هایی از انسان های پیش از ما را در مقابله با بیماری ها، یاریگر و درمانگر بوده است. این دانش کهن در طول اعصار با حکمای بزرگ خود، چنان ریشه ای استوار برای درخت تنومند علم پزشکی بوده است.

در طول قرن ها، این درخت، گاه به ریشه خود بی مهری کرده و گاه آن را به فراموشی سپرده است، اما این ریشه کهن همواره در دل خاک سرزمین ایران، پابرجا مانده است.

پیشینه تاریخی و فرهنگی طب ایرانی و نگاه کل نگر آن، بهره گیری از آموزه های این مکتب پزشکی را همواره بخشی جدایی ناپذیر از فرهنگ عامه مردم کرده است و شاید همین تداوم اقبال عمومی که بی تردید ناشی از اثربخشی و کارآمدی آن بوده، زمینه دگرگونی نگرش به این مکتب طبی را فراهم کرده است.

در سال های اخیر، احیای طب ایرانی مبتنی بر دانش نوین و همسو با علم روز، همواره رویکرد و دغدغه فعالان این عرصه بوده است.

گسترش بهره گیری از آموزه های طب ایرانی و نقش بی بدیل آن در سلامت جامعه، لزوم فراهم سازی بستر مطالعات نظام مند و نوآورانه را ضروری ساخته است.

تغییر رویکرد نظام های سلامت در سراسر دنیا که همراهی طب نوین و طب های تلفیقی را راهکاری مناسب برای ارتقای سلامت جوامع بشری یافته اند نیز همگامی طب ایرانی با دنیای نوین علم را ناگزیر کرده است.

دکتر روجا رحیمی

رئیس دانشکده طب ایرانی